خواص «شوید» از دیدگاه طب سنتی

به گزارش گروه غذا و دارو سرطان نیوز، شوید با نام علمی Anethum graveolens L شناخته می‌شود. شوید گیاهی یکساله با ریشه‌های نازک با گل‌های کوچکی به رنگ زرد است. این گیاه بومی مناطق مدیترانه‌ای و جنوب روسیه است اما در اغلب نقاط جهان کاشته شده است و پراکندگی آن در کشور ما نیز در اکثر نقاط است.

میوه خام خشک شده و یا برگ‌های تازه و یا خشک شده آن به صورت خوراکی قابلیت مصرف دارد. میوه‌های گیاه بیشتر به دلیل وجود ترکیبات اسانس اثر ضد اسپاسم روی عضلات صاف دستگاه گوارش دارند. کاربرد تایید شده شوید نیز رفع مشکلات هاضمه است. در طب هندی برای رفع تنفس بدبو، آلودگی به کرم‌های انگلی، ناراحتی‌های دستگاه تنفسی و سیفلیس مورد استفاده قرار می‌گیرد.

بنابر اعلام دفتر طب ایرانی و مکمل وزارت بهداشت، در طب سنتی به نام «شبت» شناخته می‌شود. طبیعت شوید گرم و خشک است. مدر، افزایش دهنده ترشح شیر و باز کننده انسدادها است. گفته شده نشستن در جوشانده آن برای درد و بیماری‌های رحم مفید است. روغن آن را نیز برای خستگی و درد مفاصل مفید می‌دانند. همچنین از بین برنده تهوع ناشی از برگشت غذا است. برای سکسکه‌ بلغمی و ناشی از پر شدن معده مفید است. روغن گیاه شوید خواب آور است. ریختن عصاره شوید در گوش برای بیماری‌های گوش مفید است.

مضرات خوردن زیاد شوید شامل ضعف قوه بینایی و کاهش اسپرم‌ها است و اثر تهوع‌آور نیز دارد و برای افراد گرم مزاج نیز مضر و ضرر آن به سر است. مصلح شوید، آب لیمو، سکنجبین، آبغوره و ترشی‌ها است. در افراد سرد مزاج مصلح آن قرنفل و دارچین و عسل و آب رازیانه است.

برای مصرف دانه‌های کامل و میوه‌های له شده برای تهیه چای و دیگر فرآورده‌های جالینوسی برای مصارف داخلی به کار می‌رود. مقدار مصرف روزانه دانه‌ها ۳ گرم است. البته مصرف به این شکل در بارداری توصیه نمی‌شود.

در برخی افراد واکنش‌های حساسیت‌زایی شامل خارش دهان و زبان، متورم شدن حلق، کهیر، استفراغ و اسهال وجود دارد. احتمال بروز سمیت نوری در افرادی که در مواجهه با عصاره گیاه تازه برداشت شده بوده‌اند نیز وجود دارد.

منبع: ایسنا