- مشکلات شناختی مادر، خطر آلزایمر برای فرزندان را بیشتر میکند
- نور در شب می تواند شانس ابتلا به دیابت را افزایش دهد
- تناسب اندام احتمال ابتلا به ALS را در مردان کاهش می دهد
- پزشکان غائب بزرگ مطالبات صنفی در وعدهها و برنامههای کاندیداهای ریاست جمهوری
- درآمد ناخن کار بیشتر از پرستار
- تنهایی می تواند احتمال سکته مغزی را در سالمندان افزایش دهد
- اگر این علایم را دارید یعنی مبتلا به هایپرهیدروز هستید
- تهیه سند ملی رگولاتوری بازیابی تجهیزات پزشکی در کشور
- افزایش موارد ابتلا به کووید تابستانی
- در دولت سیزدهم هیچ دانشجویی از دانشگاه اخراج نشده است
- تاثیر گوشی هوشمند مادر بر رشد زبان کودک
- وبا ؛ بیماری روزهای گرم سال/ ۱۸ توصیه بهداشتی که باید جدی بگیریم
- گزارشی از شیوع "تب دنگی" در تهران نداریم
- تحول در راهبری افراد کمبینا با فناوری واقعیتافزوده
- احمد نجاتیان رئیس کل جدید سازمان نظام پرستاری
به گزارش گروه بهداشت و درمان سرطان نیوز، اخیرا در مطالعهای معتبر مشخص شده است که ورزش با تحریک مولکولهای دخیل در عملکرد شناختی و کمک به آزاد شدن آنها توسط عضلات، در سلامت مغز نقش دارد.
این مطالعه که به وسیله هفته نامه مقالات آکادمی ملی علوم آمریکا (به اختصار PNAS) منتشر شده است، نشان میدهد که به دنبال فعال سازی اعصابی که ماهیچهها را تحریک میکنند، یک سری مولکولهای زیست فعال و نانوذرات با تاثیر بر بهبود عملکردهای مغزی، سیگنالهایی را نیز به مغز ارسال میکنند.
به گفته Hyunjoon Kong استاد گروه مهندسی شیمی و بیومولکولی در دانشگاه ایلینوی اربانا-شمپین، این یافتهها اهمیت حفظ سلامت اسکلتی عضلانی را نشان میدهند، آن هم نه فقط برای محافظت از سلامت سیستم قلبی عروقی، بلکه برای مقابله با انحطاط عصبی. نویسنده مسئول این مطالعه توضیح میدهد:
حفظ سلامت عصبی برای عضلات به منظور تولید فاکتورهای بیولوژیکی مفید برای مغز بسیار مهم است. با انقباضات منظم، ماهیچهها نه تنها این عوامل مفید را ترشح میکنند، بلکه به حفظ روند سیگنال دهی عضلات نیز یاری میرسانند. این سیگنال دهی برای تنظیم انتشار فاکتورهای نوروتروفیک در مغز ضروری است.
مطالعه مورد بحث شامل تحریک عضلات با گلوتامات بود تا مشخص شود که عملکرد عصبی چگونه به این مسئله پاسخ میدهد. محققان برای این کار از مدلهایی متشکل از بافت عضلانی استفاده کردند، یکی عصب دهی شده و دیگری فاقد عصب. آنها در نهایت به این نتیجه رسیدند که بافت عصب دهی شده سیگنالهای بیشتری را به مغز ارسال میکند.
از آنجایی که برخی از عملکردهای نورونی در عضلات با افزایش سن و یا در اثر آسیب کاهش مییابند، محققان علاقهمند به کشف این موضوع بودند که چگونه چنین فاکتورهایی بر سلامت مغز تاثیر میگذارند.
چگونه ورزش بر عملکرد مغز تاثیر میگذارد؟
در این مطالعه، محققان مستقیما ورزش کردن افراد را مورد تجزیه و تحلیل قرار ندادند. در عوض، آنها به مدلهای عضلانی نگاه کردند. به این معنی که نتیجه گیری سریع در مورد اشکال خاصی از ورزش و اینکه چگونه ممکن است تعامل هر یک از حرکات ورزشی با سلامت مغز متفاوت باشد، ممکن نیست.
دکتر کنگ اضافه کرده است که مطالعات قبلی در مورد ورزش و سلامت مغز به ارتباط مستقیمی میان اندازه هیپوکامپ و فعالیت بدنی منظم دست یافته اند. اما در مطالعه جدید، محققان سیستم عصبی و عملکردهای اسکلتی عضلانی را برای دستیابی به درک بهتر از تعاملات میان مغز و بدن مورد بررسی قرار دادند.
چه نوع ورزشهایی برای سلامت مغز بهتر هستند؟
ورزش منظم فواید قابل توجهی برای سلامت مغز دارد.
در این میان اشکال خاصی از ورزش ممکن است برای تقویت سلامت مغز موثرتر از سایرین باشند، به ویژه فعالیتهایی که به عملکرد شناختی نیاز دارند.
تمرینات هوازی مانند دویدن، شنا و دوچرخه سواری که سلامت قلب و عروق را بهبود میبخشند، به طور گستردهای به دلیل تاثیر مثبت خود بر عملکرد مغز مورد توجه قرار گرفته اند.
با این حال، فعالیتهایی که نیازهای فیزیکی و شناختی را با هم ترکیب میکنند، مانند رقص و ورزشهای تیمی، ممکن است به دلیل نیاز به هماهنگی، پیروی از ریتم و عملکردهای اجرایی، مزایای بیشتری را ارائه دهند.
آیا ورزش میتواند زوال شناختی را معکوس کند یا به تاخیر بیاندازد؟
دکتر کنگ پیشنهاد کرد که فعالیت بدنی به طور بالقوه میتواند زوال شناختی مرتبط با افزایش سن را معکوس کند و یا به تاخیر بیاندازد.
وی توضیح داد: "با افزایش سن، افراد به تدریج اتصالات عصبی-عضلانی بین اعصاب و ماهیچههای خود را از دست میدهند. بدین ترتیب توانایی ماهیچهها برای تنظیم شدن توسط سیگنالهای عصبی مختل میشود و متعاقبا ظرفیت آنها برای ترشح عوامل حیاتی برای عملکرد مغز کاهش مییابد. "
با تمرین یا تحریک مناسب انقباضات عضلانی، ماهیچهها میتوانند عواملی را تولید کنند که به حفظ این اتصالات عصبی عضلانی کمک میکند. در نتیجه، افراد مسن هنوز هم میتوانند عضلات عصب دار قوی داشته باشند که قادر به تولید عوامل مهم تقویت کننده عملکرد شناختی مغز هستند.
سبک زندگی بی تحرک، با سطوح نسبتا پایین فعالیت بدنی، میتواند با خطر بالاتر زوال شناختی همراه باشد. البته فاکتورهای دیگر نظیر ژنتیک، سبک زندگی و عوامل محیطی نیز اثرگذار هستند.
ورزش به طور فزایندهای به عنوان یک مداخله حمایتی برای افرادی با عملکردهای شناختی ضعیف از جمله آنهایی که تحت تاثیر کاهشهای مرتبط با افزایش سن یا شرایطی مانند بیماری آلزایمر قرار دارند، شناخته میشود. فعالیت بدنی میتواند جریان خون به مغز را بالا ببرد، التهاب را کاهش دهد و آزادسازی فاکتورهای رشد را تحریک کند. همه این مکانیسمها ممکن است به حفظ یا بهبود عملکرد شناختی کمک کنند.
در حالی که ورزش برای حفظ سلامت شناختی و مشخصا کند کردن پیشرفت زوال این عملکردهای ارزشمند مفید است، شواهد در مورد توانایی آن در معکوس کردن اختلالات شناختی موجود هنوز قطعی نیستند. بیشتر مطالعات نشان میدهند که ورزش میتواند به کاهش سرعت زوال شناختی و بهبود سلامت کلی مغز یاری برساند، اما معکوس کردن نقصهای شناختی رخ داده قطعا به تحقیقات گسترده تری نیاز دارد.
منبع:عصر ایران